Dit zijn enkele manieren waarop we kunnen helpen de biodiversiteit te behouden, waaronder het ex-situ en in-situ behoud van biodiversiteit. Deze zijn zeer noodzakelijk voor ons voortbestaan in deze eeuw. Het is waar dat veel van de kritieke soorten die we in ons ecosysteem hebben, in gevaar zijn, vandaar de noodzaak om de biodiversiteit te behouden.
Biodiversiteit is een term die de verscheidenheid en variabiliteit van het leven op de planeet Aarde beschrijft. De term biodiversiteit verwijst doorgaans naar het proces van het bepalen van genetische variatie, soorten en ecosysteemvariatie. Biodiversiteit is van cruciaal belang voor de gezondheid van het ecosysteem. Veranderingen in de biodiversiteit worden veroorzaakt door de volgende factoren:
- Verontreiniging
- Invasieve soorten
- overexploitatie
- Veranderingen in de klimatologische omstandigheden
We moeten allemaal werken aan het behoud van de biodiversiteit, aangezien dit leidt tot het behoud van kritieke ecologische diversiteit, die noodzakelijk is voor de continuïteit van de voedselketen. Ex-situ en in-situ behoud van biodiversiteit zijn twee manieren die worden gebruikt om een reeks levende soorten over de hele wereld te behouden.
De oprichting en het beheer van beschermde gebieden, evenals verwante onderzoeksinstituten of academische instellingen die arboreta, botanische of zoölogische tuinen, weefselkweek en genenbanken opzetten en beheren, maken allemaal deel uit van de instandhoudingsinspanningen, zowel ex-situ als in- situ behoud van de biodiversiteit.
Van ex-situ en in-situ behoud van biodiversiteit, in-situ behoud beschermt bedreigde soorten tegen hun roofdieren. Ex-situ Conservation beschermt tegen alle schadelijke factoren. Zowel ex-situ als in-situ behoud van biodiversiteit zijn op hun manier uniek en belangrijk. Ex-situ conservering is fundamenteel verschillend van in situ conservering; niettemin zijn beide essentiële complementaire technieken voor het behoud van biodiversiteit.
Inhoudsopgave
Wat is in-situ behoud van biodiversiteit?
Het verwijst naar de methoden voor het behoud van alle levende soorten in hun natuurlijke habitats en omgevingen, met name in het wild en bedreigde soorten. Natuurreservaten, nationale parken, heiligdommen, natuurreservaten, biosfeerreservaten, heilige groeven, enzovoort zijn voorbeelden van in-situ behoud van biodiversiteit. De meest geschikte methode om de biodiversiteit in stand te houden is in-situ instandhouding, of het behoud van soorten in hun natuurlijke omgeving.
Het behoud van plaatsen waar natuurlijke populaties van soorten bestaan, is een voorwaarde voor het behoud van de biodiversiteit. In situ-behoud verwijst naar het behoud van ecosystemen en natuurlijke habitats, evenals het behoud en herstel van levensvatbare populaties van soorten in hun natuurlijke omgeving, of, in het geval van gedomesticeerde of gecultiveerde soorten, in de omgevingen waar hun onderscheidende eigenschappen zich hebben ontwikkeld .
Wat is Ex-situ behoud van biodiversiteit?
Ex-situ behoud verwijst naar het behoud van biologische diversiteit op alle niveaus buiten natuurlijke ecosystemen door strategieën zoals dierentuinen, fokken in gevangenschap, aquaria, botanische tuinen en genenbanken. Het is van cruciaal belang bij het overbrengen van problemen, het genereren van bewustzijn en het verkrijgen van brede publieke en politieke steun voor instandhoudingsmaatregelen en het in gevangenschap fokken van bedreigde soorten voor herintroductie.
De nadelen van ex-situ instandhouding zijn onder meer het behoud van wezens in kunstmatige habitats, het verlies van genetische diversiteit, inteeltdepressie, aanpassingen in gevangenschap en de accumulatie van schadelijke allelen. Het wordt beperkt door een aantal factoren, waaronder personeel, kosten en afhankelijkheid van elektrische energiebronnen. Het verwijst naar de manieren om alle levende soorten te behouden in artistieke habitats die hun natuurlijke leefomgeving weerspiegelen. Aquaria, botanische tuinen, cryopreservatie, DNA-banken en dierentuinen zijn voorbeelden van ex-situ bescherming van de biodiversiteit.
Ex-situ behoud verwijst naar het behoud van componenten van biologische diversiteit buiten hun natuurlijke omgeving. Ex-situ conservering omvat het onderhoud en het kweken van bedreigde planten en dieren onder gedeeltelijk of geheel gecontroleerde omstandigheden in specifieke gebieden, waaronder dierentuinen, tuinen, kinderdagverblijven, enz.
Verschil tussen Ex-situ en In situ Conservatoriumn van biodiversiteit
Het belangrijkste verschil (en dus de complementariteit) tussen ex-situ en in-situ behoud van biodiversiteit is dat ex-situ behoud het behoud van genetisch materiaal inhoudt buiten de "normale" omgeving waarin de soort is geëvolueerd, om de genetische integriteit te behouden. van het materiaal op het moment van verzamelen, terwijl in situ instandhouding (het in stand houden van levensvatbare populaties in hun natuurlijke omgeving) een dynamisch systeem is dat de biologische heropleving van de soort mogelijk maakt. Andere verschillen zijn onder meer.
- In-situ behoud verwijst naar het behoud van biodiversiteit binnen natuurlijke omgevingen, terwijl ex-situ behoud verwijst naar het behoud van biologische diversiteit buiten natuurlijke omgevingen.
- Conservering ter plaatse wordt in-situ conservering genoemd, en off-site conservering wordt ex-situ conservering genoemd.
- In-situ-behoud houdt zich bezig met de natuurlijke omgeving van wezens, terwijl ex-situ-behoud zich bezighoudt met door de mens gemaakte habitats.
- In-situ-conservering is geschikt voor dieren die overvloedig in het wild worden aangetroffen, terwijl ex-situ-conservering geschikt is voor wezens die niet overvloedig in het wild worden aangetroffen.
- In-situ instandhouding is niet geschikt wanneer de populatie van een soort snel afneemt als gevolg van een factor, terwijl ex-situ instandhouding het beste alternatief is wanneer de populatie van een soort snel afneemt als gevolg van welke omstandigheid dan ook.
- In-situ conservering kan worden gebruikt om dieren in het wild en vee te redden, terwijl ex-situ conservering kan worden gebruikt om gewassen en hun wilde neven en nichten te redden.
- In-situ instandhouding helpt de natuurlijk lopende processen van evolutie en aanpassing in de natuurlijke habitats van alle soorten in stand te houden, terwijl ex-situ instandhouding dieren scheidt van hun natuurlijk lopende processen van evolutie en aanpassing in hun oorspronkelijke habitat.
- In-situ behoud probeert de biodiversiteit te laten voortbestaan binnen de context van het ecosysteem, terwijl ex-situ behoud het behoud van genetische variatie (genetische instandhouding) inhoudt buiten de oorspronkelijke plaats.
- In-situ-behoud zorgt voor een netwerk van beschermde gebieden met passende beheerpraktijken, corridors om fragmenten met elkaar te verbinden om aangetaste habitats binnen en buiten te herstellen, terwijl ex-situ-behoud botanische en zoölogische tuinen, instandhoudingsstands creëert; banken van kiemplasma, stuifmeel, zaad, zaailing, weefselkweek, gen en DNA.
- In-situ behoud houdt in dat de biotische druk en herstel wordt verminderd, terwijl ex-situ behoud bedreigde soorten identificeert en rehabiliteert, terwijl ex-situ behoud bedreigde soorten identificeert en rehabiliteert; geïnitieerde augmentatie-, herintroductie- of introductieprojecten.
- In-situ instandhouding helpt bij de vermenigvuldiging van soorten door het proces van evolutie en aanpassing, terwijl ex-situ instandhouding de kansen op reproductief succes voor bedreigde soorten verbetert.
- Vanwege het brede leefgebied biedt in-situ behoud een grotere mobiliteit aan diersoorten, maar ex-situ behoud biedt minder mobiliteit aan het organisme vanwege de kleine habitatruimte.
- In-situ instandhouding omvat de aanwijzing, het beheer en de monitoring van de doelsoorten, terwijl ex-situ instandhouding bemonstering, opslag en overdracht van doelsoorten van hun natuurlijke habitat naar door de mens gemaakte habitats met zich meebrengt.
- Beschermde plaatsen bij in-situ-behoud zijn heiligdommen en nationale parken, terwijl bij ex-situ-behoud kunstmatige omstandigheden worden gecreëerd om hun ecosysteem er bijna natuurlijk uit te laten zien.
- Nationale parken, biosfeerreservaten, parken en heiligdommen zijn voorbeelden van in-situ instandhouding, terwijl dierentuinen, aquaria, zaadbanken en botanische tuinen voorbeelden zijn van ex-situ instandhouding.
Er zijn enkele voorbeelden van ex-situ en in-situ behoud van biodiversiteit en deze voorbeelden van ex-situ en in-situ behoud van biodiversiteit kunnen bekend staan als methoden voor ex-situ en in-situ behoud van biodiversiteit.
Voorbeelden van in-situ conservatie
Enkele voorbeelden van in-situ conservering zijn:
1. Biosfeerreservaat
Biosfeerreservaten omvatten uitgestrekte stukken land, vaak meer dan 5000 km2. Ze zijn lange tijd gebruikt om soorten te beschermen.
2. nationale parken
Een nationaal park is een beschermd gebied waar dieren in het wild en het milieu worden beschermd. Een nationaal park is een beschermde plek waar het landschap en de natuurlijke en historische dingen bewaard zijn gebleven. Het is meestal een bescheiden reservaat van ongeveer 100 tot 500 vierkante kilometer groot. Binnen biosfeerreservaten kunnen een of meer nationale parken bestaan.
3. Wildreservaten
Een natuurreservaat is een beschermd gebied dat uitsluitend is gewijd aan het behoud van dieren.
4. Genenreservaat
Een genenreservaat is een beschermde plek voor planten. Zowel biosfeerreservaten als nationale parken zijn inbegrepen. In de Garo-heuvels van Meghalaya, India heeft zijn eerste genenreservaat gevestigd voor verwante wilde citrusvruchten. Er worden ook inspanningen geleverd om genereservaten voor bananen, suikerriet, rijst en mango op te richten.
5. Gemeenschapsreserves
Het is een soort beschermd gebied gecreëerd door de Wildlife Protection Amendment Act van 2002 om wettelijke bescherming te bieden aan de gemeenschap of particuliere reservaten die geen nationale parken of natuurreservaten zijn.
6. Heilige bosjes
Heilige bosjes zijn aangewezen bosgebieden waar alle bomen en fauna worden vereerd en volledige bescherming krijgen.
Ex-situ conserveringsvoorbeelden
Enkele voorbeelden van ex-situ conservering zijn:
1. Nationale parken
Dit zijn beschermde gebieden die door de overheid worden onderhouden. EEN nationale parken limieten zijn duidelijk gedefinieerd. Menselijke activiteiten zoals het grazen van vee, hout oogsten, en de teelt zijn normaal gesproken beperkt in het park. Nationale parken kunnen bezocht worden door toeristen die de dieren willen zien.
2. Natuurreservaten
Nationale parken zijn kleiner dan natuurreservaten. Ze hebben misschien geen duidelijke limieten, zodat dieren vrij kunnen rondreizen zonder beperkt te zijn tot een bepaalde plaats. Menselijke activiteit is in deze gebieden toegestaan, zolang het het natuurbehoudproject niet belemmert. Natuurreservaten zijn open voor bezoekers. Dierenreservaten kunnen ook verwijzen naar locaties die in sommige regio's worden gebruikt om achtergelaten of zieke dieren te rehabiliteren. In tegenstelling tot natuurreservaten, die geen fysieke grenzen hebben, zijn deze reservaten afgesloten gebieden.
3. Biosfeerreservaten
A biosfeerreservaat is een enorm stuk land waar dier- en plantensoorten worden beschermd. Bovendien beschermen deze gebieden inheemse menselijke gemeenschappen. Deze projecten zijn minder in aantal, maar ze hebben een grotere invloed op onze inspanningen voor natuurbehoud. Omdat biosfeerreservaten de relatie tussen planten, dieren en mensen idealiseren, is dit het geval.
Zowel ex-situ als in-situ behoud van biodiversiteit is van het grootste belang voor het overleven van de mens
Belang van in-situ conservatie
1. Het beschermt de soort en zijn leefgebied
In-situ behoud heeft het voordeel dat het volledige ecosysteem behouden blijft in plaats van slechts een enkele soort. Als gevolg hiervan denken milieuactivisten dat het effectiever is. Je helpt niet alleen de soort om te overleven, maar je helpt ook het ecosysteem waarin ze gedijen.
2. Nuttig bij het in stand houden van grote populaties van een soort
Het kweken en in stand houden van organismen buiten hun eigen ecosystemen zijn voorbeelden van ex situ benaderingen van instandhouding. Dit kan gunstig zijn voor bedreigde diersoorten. Het voorkomt echter dat enorme populaties van een soort gedijen. Deze uitdaging kan beter worden aangepakt via in situ conservering. Bovendien kunt u met in situ-conservering meerdere soorten tegelijk behouden.
3. Het is een minder opdringerige manier om hulpbronnen te sparen.
Dieren kunnen spontaan evolueren en zijn gevoeliger voor natuurlijke gevaren wanneer ze zich in hun oorspronkelijke habitat bevinden. Deze vaardigheden omvatten het vermogen om samen te leven met roofdieren en snel te reageren op fenologische veranderingen. Ex-situ instandhoudingssoorten hebben mogelijk niet hetzelfde vermogen om zich aan te passen aan een nieuwe omgeving als in-situ instandhoudingssoorten. Wanneer ze in hun normale habitat worden hersteld, kan het lang duren voordat ze zijn hersteld.
4. Het is een goedkope conserveringsstrategie.
Overheden en natuurbeschermingsorganisaties streven naar kosteneffectieve methoden. In situ-conservering is kosteneffectiever omdat het helpt om meer soorten te redden.
Belang van behoud ex-situ
1. Bescherming tegen predatie en stroperij
Ex-situ instandhoudingsdieren leven in extreem veilige omgevingen. Het is mogelijk dat de omgeving opzettelijk is gecreëerd om op een natuurlijke ecologie te lijken. Het is echter verstoken van roofdieren en stroperij.
2. Het monitoren van de gezondheid van organismen is eenvoudig
Voor kleine populaties zijn ex-situ instandhoudingsmaatregelen vooral levensvatbaar. Dit maakt het eenvoudig om de gezondheid van de organismen bij te houden. Als zich een ziekte of ziekte ontwikkelt bij de diersoort, kan deze snel worden behandeld. Dit is gunstig voor dieren die in een ex-situ-conservatieomgeving leven. In situ beschermingsinspanningen zijn voornamelijk gericht op het voorkomen van predatie en stroperij van dier- en plantensoorten. Individuele gezondheid kan niet worden gevolgd, maar de algehele gezondheid van de soort kan dat wel zijn.
3. Selectief fokken
Veredelingsprogramma's kunnen een dier- of plantensoort helpen de kwaliteit ervan te verbeteren. Selectief fokken verkleint de kans op inteelt, waar sommige in situ natuurbeschermers zich zorgen over kunnen maken. Deze vorm van fokken stelt de mens in staat in te grijpen in het voortplantingsproces van een organisme. Gen- en spermabanken kunnen worden gebruikt om reproductief materiaal te krijgen. Deze kunnen dan worden gebruikt om een diersoort kunstmatig te insemineren.
4. Dieren kunnen gered worden bij een natuurramp
Natuurrampen hebben het potentieel om vitale organismen uit te roeien in door rampen getroffen gebieden. Het is mogelijk dat in-situ-initiatieven voor natuurbehoud niet snel reddingsoperaties kunnen starten. Aan de andere kant zijn ex-situ beschermde gebieden beter voorbereid op natuurrampen.
5. Bedreigde dieren kunnen worden gefokt om hun populatie te vergroten
Bedreigde dieren hebben wereldwijd een extreem kleine populatie. Het is wenselijk om soorten in beschermde gebieden te behouden wanneer ze op de rand van uitsterven staan. Ex-situ conservering is daarom uitstekend geschikt voor dergelijke dieren die op de rand van uitsterven staan. Om de soort opnieuw te bevolken, zullen eieren van de laatste witte neushoorn, Soedan, die in 2018 stierf, worden gebruikt.
6. Onderzoek om een dier- of plantensoort te begrijpen
Ex-situ conserveringstechnieken zijn nuttig om onderzoekers in staat te stellen diersoorten nauwkeuriger te observeren. In andere contexten waar dieren mogen zwerven, kan dit een grotere uitdaging zijn.
Voorbeelden van ex-situ en in-situ behoud van biodiversiteit – Veelgestelde vragen
Wat zijn de in-situ conserveringsmethoden?
De methode van in-situ behoud is om soorten en hun natuurlijke habitats te beschermen, zodat ze in hun natuurlijke staat kunnen overleven. Het is de instandhouding van een levend organisme in zijn natuurlijke omgeving, en het is de enige vorm van instandhouding waarmee een soort kan blijven evolueren en zich aanpassen. Het belangrijkste voordeel van in situ instandhouding is dat soorten en habitats niet worden geschaad. Biosfeerreservaten, nationale parken, natuurreservaten, hotspots voor biodiversiteit, genereservaten en heilige bosjes zijn voorbeelden van in-situ-conserveringsmethoden.
Wat zijn de Ex-situ Conserveringsmethoden?
cryopreservatie
Het bewaren van zaden, stuifmeel, weefsel of embryo's in vloeibare stikstof staat bekend als cryopreservatie van planten. In vergelijking met alle andere methoden van ex situ conservering, maakt deze methode een bijna eindeloze opslag van materiaal mogelijk zonder aantasting gedurende een veel langere periode.
Zaadbankieren
Zaden worden bewaard in een omgeving met gecontroleerde temperatuur en vochtigheid. Voor taxa met orthodoxe zaden die uitdroging verdragen, wordt deze benadering toegepast. Zaadbanken hebben verschillende opslagmogelijkheden, variërend van verzegelde dozen tot klimaatgestuurde inloopvriezers of kluizen.
Veld genenbankieren
Een grootschalige aanplant in de open lucht wordt gebruikt om de genetische variëteit van wilde, landbouw- of bosplanten te behouden. Veldgenenbanken behouden typisch soorten die moeilijk of onmogelijk te conserveren zijn in zaadbanken. Andere ex-situ procedures kunnen ook worden gebruikt voor het kweken en selecteren van nakomelingen van soorten die in veldgenenbanken worden gehouden.
Teeltcollecties
Planten in een tuinbouwkundig verzorgde omgeving, zoals een botanische tuin of arboreta. Planten worden in de natuurlijke omgeving gehouden, vergelijkbaar met een veldgenenbank, maar de collecties zijn vaak niet zo genetisch divers of omvangrijk.
Inter situ
De planten worden verzorgd door tuinders, maar de omgeving is zo natuurlijk mogelijk gehouden. Dit kan gebeuren in gerestaureerde of semi-natuurlijke omgevingen. Deze methode wordt meestal gebruikt voor ongewone taxa of op plaatsen waar het leefgebied aanzienlijk is beschadigd.
Weefselkweek (opslag en vermeerdering)
In vitro opslag van lichaamsweefsel is mogelijk voor korte perioden. Dit wordt uitgevoerd in een lichte en temperatuurgecontroleerde omgeving die de celontwikkeling regelt. Weefselkweek wordt meestal gebruikt voor klonale groei van vegetatief weefsel of onrijpe zaden als een ex-situ conserveringsstrategie.
Aanbevelingen
- Biodiversiteit hotspots in de wereld
. - Top 20 organisaties voor plasticvervuiling wereldwijd
. - 24 Effecten van fracken op gezondheid en milieu
. - 8 effecten van droogte op het milieu
. - 15 Positieve en negatieve effecten van bosbranden
. - 10 Positieve en negatieve effecten van aardverschuiving
Een gepassioneerde milieuactivist in hart en nieren. Lead contentschrijver bij EnvironmentGo.
Ik streef ernaar om het publiek voor te lichten over het milieu en de problemen ervan.
Het ging altijd al over de natuur, we moeten beschermen, niet vernietigen.
Leuk en leerzaam artikel heb je hier.
Dit is echt interessant, je bent een zeer bekwame blogger.
Ik ben lid geworden van je feed en kijk ernaar uit om meer van te zoeken
je prachtige bericht. Ik heb uw website ook gedeeld op mijn sociale netwerken!